دل نوشته هاي مامان حسني

حسنی جونم سلام نقاشیهات را جمع کردم وازش عکس گرفتم خیلی بهترشدن وبعضیهاشون نیازبه توضیح دارن تازه بعدازتوضیح دادنش می فهمم که چقدر درمورد اطافت دقیق هستی واین خیلی خوشحالم می کنه    ابرها راقرمزكشيدي چون "وقتي بارو مي اد هوا قرمزميشه" ماه را قهوه اي كشيدي چون "روي ماه خاكيه خو"  بارش بارون را بنفش كشيدي چون "مدادرنگ سفيدبراي بارون بيرنگ نداشتم ازبنفش خوشم اومده " هواپيما درآسمان ودخترگل به دست "دختروپسركنارهم و هواپيما وستاره زرد چشمك زن هم توآسمان شب" "پرنده وزنبور وموشي زيربارون" ...

دخترماهم سلام بازهم مثل سالهای قبل روزنهم آذرماه وساعت ده ونیم صبح را ثبت کردم تا ببینی چقدر عوض شدی ، بزرگ وخانوم شدی ،‌مثل ماه شدی   اولین عکسی که پنج ساعت بعدازتولدت توسط بابامهدی گرفته شد دوشنبه 1388/9/9 ساعت سه بعدازظهر  یکسالگیت درحالیکه به تب ویروسی رزوئلا مبتلا شده بودی ویک درجه تب داشتی سه شنبه 1389/9/9 ساعت   دوسالگیت درحالیکه برای رفتن به مراسم ختم یکی ازاقوام آماده میشدی چهارشنبه 1390/9/9 ساعت           سه سالگیت خونه بابائي بوديم وبراي خريدسيسموني ني ني خاله آماده مي شدي ...

دخترنازم سلام چهارمين نهم آذرهم ازراه رسيد امروز مرخصي گرفتم واومدم خونه بابائي تا اززمان تولدت يعني ساعت ده ونيم صبح عكس بگيرم كاري كه شايد به نظر خيلي ها جالب نباشه ولي براي من مهم ودوست داشنيه تازه ازخواب بيدارشده بودي وسرحال بودي البته با موهاي افشون نمي خواستم بكربودن صحنه وقيافه ات را بهم بزنم باهمون لباس خونه عكس گرفتيم وخنديديم توراه برگشت به اداره ، فكرمي كردم كه اين چهارسال با همه بالا وپائينهاش چه زود گذشت وحالا اين منم كه به وجودتو عادت كرده ام وهرجا مي خواهم بروم ازخريد وپياده روي گرفته تا مجالس زنانه دوست دارم باهام باشي نمي دونم چطورسالهاي قبل ازاومدنت را تونستم تحمل كنم وچرا شيريني وجودفرزند را درك نمي كردم اينها همه ...

دخترخوبم سلام همونطوري كه فكرمي كردم خيلي ايرمان را دوست داري وخداراشكربا همراهي ديگران بهش حسودي نمي كني ضمن اينكه كاملا مشخصه يه حس خواهرانه براش داري وهمش مي خواهي باهاش بازي كني     ...